SANKTA PLANTO AFRIKA EFIKAS POR ĈESIGI LA DEPENDECON

Brother Shine, Rommel Washington, Raquel S. Rogers
el "City Sun", 4-10an de oktobro 1995, Brooklyn, Novjorko 
 

Jam antaù pli ol tri jarmiloj, la homoj estas malkovrintaj planton nomitan Eboga' (aù Eboka'), kiun ili deklaris sankta. Tiu planto entenas potencan kuracilon, la ibogainon. 

Hodiaù en Eùropo kaj en Usono la povo de la ibogaino estas testata por ĉesigi la dependecon je la heroino, la kokaino, la metadono, la alkoholo kaj la nikotino. Krome, la Eboka' estas ofte uzata en la religioj de la centra Afriko (Gabonio, Kamerunio, Zairio, Kongolando), kaj ankaù por kuraci. La republiko de Gabonio estas la centro de la religio Buiti-a (Bwiti) kaj la medicina societo Mbiri' uzas la ibogainon cele al fiziologiaj kaj psikologiaj kuracadoj. 

La Eboga' estas uzata de la sola religio afrika en ekspansio, la Buiti', tra ĝiaj diversaj formoj : la Buiti-o Mitsogho-a ortodoksa kaj la reformita Buiti-o Fang-a sincretisma.

La unua prezidento de Gabonio, Moŝto Léon Mba, estis Buiti-ano kaj defendis ĝin ĉe la koloniaj administracioj francaj. La Gabonio enkalkulis pli ol 40 etnajn grupojn izolitajn unu de la aliaj en la ekvatora arbaro. La Buiti' fariĝis la unuiga forto de la movado por la sendependeco de Gabonio. La franca serĉisto D-ro Bureau diris : "Gabonio estas por Afriko tio, kio estas Tibeto por Azio : la spirita centro de la  religia inicado." 

Unuaj esploroj francaj pri la ibogaino ekis dum la dua parto de la 18a jarcento. En 1889 oni oficiale nomis la planton : Tabernanthe Iboga. La alkaloido estis apartigata en 1901. Tio okazigis komence de la 20a jarcento vendon de franca medikamento el ibogaino por kuraci korajn kaj nervajn malsanojn. Poste, la medikamento ŝajne malaperis ĝis 1930, kiam la farmacia industrio franca ekvendis novan stimulan medikamenton el ibogaino, nomitan Lambarene laù la nomo de la gabona dispensario de la fama D-ro Schweitzer. 

Esploroj pri la kemia identigo kaj pri la specifaj efikoj de la ibogaino daùris dum la 70aj jaroj, ĉefe sub la gvidado de la kemisto RobertGoutarel kaj de la farmakologiistoj Raymond Hamet, Jean Delourne-Houdé kaj Daniel Vincent. 

Esploroj pri la ibogaino daùris en Usono, kie la D-ro W.I. Taylor de la "CIBA Pharmaceutical Compagnie" kompletigis la kemian identigon de la molekulo. Esplorojn pri la efikoj de la ibogaino faris la sciencisto de CIBA Jurg Schneider, kiu fariĝis poste la prezidanto de la kemia fako de la societo Dupont. Sed la scienco ankoraù ne kapablis kompreni la ibogainon. Aliajn esplorojn sciencajn faris la sama kompanio. Tiel eksperimentis per bestoj la D-ro Harris Isbell, direktoro de la "federacia hospitalo por la kuracado de la narkotaĵoj" en Lexinton. Tiel eksperimentis la D-ro Kentucky per nigrhaùtaj homoj dependantaj de morfino. Malaperis ĉiuj informoj pri lia laboro. 

Ĉu eblas retrovi ilin ĉe la Departemento por Defendo, aù en dosieroj de la C.I.A.? 

Dum la 60aj jaroj la psikiatro Claudio Naranjo kun la psikologo Leo Zeff kuracis pli ol 700 malsanulojn per la ibogaino. Ili konkludis, ke la ibogaino estas la plej efika drogo jam uzita de ili por kuraci psikiatriajn malsanojn. La 60aj jaroj estis la tempo de psikedelaj spertoj kaj juna viro19jaraĝa, Howard Lotsof, provis drogojn per si kaj per siaj amikoj, kiujn farigis lin dependanta de heroino kaj de kokaino. Kiam li kaj liaj amikoj spertis la ibogainon, kvin el ili sep ĉesigis sian dependecon sen iu ajn simptomo pro manko de narkotaĵo. La rilatoj de Howard al la heroino kaj al la kokaino estis tute ŝanĝitaj : dum li taksis la heroinon kaj la kokainon plezurigaj antaù ol sperti la ibogainon, kiel la morto ili poste aspektis al li. Lotsof elektis vivi. 

Li baraktis dum monatoj antaù ol denove havigi al si ibogainon, kiun li donis al dek-naù personoj, kies sep estis toksomaniuloj. Sed tio, kio igas interesa la eksperimenton de Lotsof, estas, ke neniu el ili intencis ĉesigi la toksomanion, kaj ke kvin el ili ĉesigis sian uzadon de drogoj dum pli ol ses monatoj sen sento de manko dum la kuracado. 

Howard, kiu havis ibogainon je sia dispono, ne redronis en la toksomanio dum tri jaroj kaj duono. Post "maljusta enkarcerigo" Lotsof refariĝis dependa de la heroino kaj entreprenis kuracadon per la metadono komence de 1970. Ĉiuj tiam opiniis, ke la toksomanio estas neinversigebla, sed Howard, koninte la ibogainon, sukcesis liberiĝi el la heroino kaj el la metadono, kio estas eĉ pli malfacila. Li estis ekzemplo por aliaj dependantoj de tiu substanco ( la metadono estis elpensita dum la 30aj jaroj en Germanio kaj nomita laù la nomo de la Nazia Gvidanto : "Adolfino" ). 

Ĉesigo de dependeco.

En la komenco de la 80aj jaroj, pensante ke la povo de la ibogaino por ĉesigi la dependecon estis precipa, Lotsof decidis ekbatali en vera "krucmilito" por igi la ibogainon havebla de la toksomaniuloj. Dum unu jaro li studis ĉion aperintan pri la ibogaino kaj li kontaktis la "National Institute Drug Abuse" (NIDA-on), kie oni respondis al li, ke necesas pravigi liajn hipotezojn per eksperimentoj bestaj. 

Sed tiam ne eblis havigi al si la ibogainon en Usono. 

Nur tri jarojn kaj duonon poste Howard povis renkonti la prezidenton mem de Gabonio, Omar Bongo, kiu donacis al li radikon de la Eboka kiel pruvon de amikeco inter la gabona popolo kaj la ceteraj popoloj, kaj sekve malpermesis la eksportadon de la Eboka'. La ununura escepto estis por Lotsof. 

Malgranda peco estis "purigita" de francaj sciencistoj de CNRS, kaj la D-ro M.R. Dzoljic provis efikojn de la ibogaino per ratoj dependantaj de la morfino : pozitivajn rezultojn li akiris. Fortigita de tiu informo, la D-ro Stanley Glick de la "Albany Medical College" ekrapidis al la malkovro de la kvalitoj de la ibogaino. Li publikigadis artikolojn post artikoloj kaj pruvis, ke la ibogaino reduktas la morfinan mankon kaj nuligas iujn cerbajn efikojn de la morfino kaj de la kokaino. 

Baldaù labore kuniĝis al li la D-ro Patricia Broderick de la "City University of New-York" kaj la D-ro Henry Sershen de la "Nathan Cline Institute". Unu post la alia, la sciencaj eksperimentoj pruvis la efikecon de la ibogaino. 

En 1991 la d-ro Charles de la kemia entrepreno  "Lederle Laboratories" fariĝis la direktoro de la Fako por Disvolvado de la Medikamento ĉe NIDA. Li elspezis milionojn da dolaroj por fundamentaj esploroj pri la ibogaino, kaj tuj estis promociita al alia posteno, ĉar la "blankbarbuloj" de la NIDA rifuzas ĉion, kio estas inventita ne por la NIDA. Tiam evidentiĝis, ke la instituto plu financos nur esplorojn celantajn pruvi la senefikecon de la ibogaino. 

Komenciĝis la milito de la ibogaino.

La intima amiko de Lotsof, Bob Sisko, estis mortiganta sin iom post iom per la kokaino. Sukcesinte rompigi la ĵurpromeson de Lotsof  ne plu kuraci homojn, Bob estis kuracita kaj sia ĉiutaga uzado de ¼ ĝis ½ unco da kokaino estis ĉesigita post unu simpla gluto da ibogaino. Li ĉiutage drinkadis kvaronon de litro da forta alkoholaĵo kaj poste malpli multe drinkis nur vinon aù bieron. Je sia granda surprizo Bob fakte tute ĉesigis la drinkadon kaj reduktis sian ĉiutagan fumadon ritan de tabako po du paketoj da cigaredoj. Liaj amikoj ne volis kredi lin. Ĝis tiam neniu vidis ion similan. 

Ekde tiam Sisko estis kompreninta la povon de tiu sankta planto afrika. Dum Howard daùrigis metode kaj malrapide sian laboron, kiel eble plej bone, Sisko iris al Eùropo kun malgranda kvanto da ibogaino, kiun li akiris per amikoj en Afriko. En Nederlando li sukcese kuracis junan paron dependantan de la heroino ( ges-roj Geerte Franken). Onidiro rapide diskonigis la informon kaj tuj poste Nico Adriann, kiu estis unu el la gvidantoj de "Addict Union in Hollande" kaj socia laboristo ĉe la "European Addiction Research Institute", estis kuracita per la ibogaino kontraù sia grava dependeco je la heroino. Sisko lasis sian ceteron da ibogaino kaj Nico sukcese kuracis sian amikinon. Kuracon post kuraco, la koncernataj homoj ekpostulis por la toksomaniuloj la samajn rajtojn je medikamenta preskribo kiel por la aliaj homoj. Post unujara diskutado kun Howard Lotsof, la fama psikiatro nederlanda P-ro J. Bastiaan ekkuracis sian unuan malsanulon. Ekmarŝis la historio. 

Redukti riskon de infektado per aideso kaj redukti dependecon.

En 1992 la aktivulo de AIDS Dana Beal identigis la koneksojn ekzistantajn inter la infektado per aidesa viruso kaj la ĉesigo de la toksomanio. Beal kontaktiĝis kun Rommel Washington, kiu estis socia laboristo en Harlemo kaj fakulo pri la kuracado de la dependeco, scianta la efikojn de la ibogaino. Washington opiniis, ke la "Afrikan Amerikan Community" povis influi la NIDA-on, por ke ĝi igu la sentoksigajn kuracadojn per la ibogaino publike haveblaj. Li kunvokis en 1992 la unuan kunvenon pri la ibogaino en la "Harlem Hospital" de Novjorko. Tie oni vidis doktorojn kaj sociajn laboristojn same kiel la nigrhaùtan aktivulon Dhoruba Bin Wahad. La kunveno decidis ebligi al S-ro Washington partoprenon al la unua simpozio organizita en Eùropo sub la aùtoritato de la P-ro Bastiaan. Tie oni vidis interalie la D-rojn Mash kaj Sanchez-Ramos de la medicina universitato de Miami-o, kiuj estis tiom impresitaj de la kuracaj efikoj de la ibogaino, ke ili ricevis permeson de la universitato por peti al la "Food and Drug Adminis- tration" (FDA) permeson ekstudi en Usono la efikojn de la ibogaino per homaj eksperimentoj. Post kelkaj malfacilaĵoj, la D-ro Mash kaj la Universitato de Miami-o akiris en 1993 permeson por daùrigi la unuajn eksperimentojn homajn en Usono. 

En marto 1995 Brother Shine organizis la duan kaj pli gravan kunvenon pri la ibogaino en Harlemo, dum kiu Eddie Ellis, Dhoruba Bin Wahad, Warren Harry kaj Rommel Washington fondis la organizaĵon "Black Coalition on Drug" (BCOD) por respondi al la manko da informado kontraù la nigrhaùta komunumo pri la "neoficialaj" kuracadoj de la dependecon. La BCOD petis, ke nigrhaùtaj profesiuloj estu partoprenantaj en la programoj de kuracado per la ibogaino. 

Brother Shine, reprezentanto de la movado ADAM ( Afrikan Descendants Awareness Movement ), deklaris : "Ŝajnas al mi, ke tiuj, kiuj klopodas kuraci la toksomaniulojn, retroiras kiam oni prononcas la vorton "ibogaino", eble ĉar tiuj estas misinformitaj pri ĝi. Multe da homoj opinias, ke ni taksas la ibogainon kiel miraklan pocion, kiu karacas ĉiujn malbonojn, dum ni opinias, ke iu kuracita per la ibogaino nepre devas sekvi poste psikan kuracadon. Kiu ajn ĉesigas sian dependecon kaj ne ŝanĝas sian vivstilon, ne rekreas sociajn ligojn, tiu estas devige redrononta." 

Intertempe R. Washington ne nur partoprenis al kuracadoj en Nederlando, sed ankaù vizitis S-ron Lotsof en lia kliniko de Panamo, kie li kuracadas per la ibogaino. 

ADAM kaj BCOD antaùvidas komunan kunvenon por informi la komunumojn pri la ibogaino kaj pri aliaj kuracoj "neoficialaj".