La IBOGAINO en la kuracado kontraù la kemiaj perturboj de la dependeco.
La klinikaj perspektivoj.
H.S.Lotsof
NDA International, Inc.

Dediĉe al la laboro de J. Bastiaans kaj N. Adriaans, memore al N. Kribus.
 

La ibogaino ne estas substituo de la narkotaĵoj aù de la stimulaĵoj, ĝi ne dependigas kaj estas uzita en unusola fojo (SAM : single administration modality)

Ĝi estas ĉesigilo de la kemia dependeco.

Nova kuracado okaze povas esti necesa ĝis kiam la homoj kuracitaj per la ibogaino estu kapablaj ĉesigi iujn kondiĉitajn refleksojn ligitajn kun la efikoj de la drogoj.

La unuaj rezultoj sugestas, ke por multaj pacientoj periodo de cirkaù du jaroj da intermitaj kuracadoj povas esti necesa antaù ol atingi la celon de longdaùra abstinado je narkotaĵoj kaj stimulaĵoj.

La plej multo de la pacientoj kuracitaj per la ibogaino restas liberaj je iu ajn dependeco kemia dum tri ĝis ses monatoj post unusola dozo.

Ĉirkaù dek procentoj de la pacientoj restas liberaj je iu ajn dependeco kemia dum du jaroj aù pli post unusola kuracado per la ibogaino.

Egala procento de la pacientoj revenas al la uzado de drogo du semajnojn post la kuracado.

La multoblaj glutadoj de la ibogaino dum kelkaj tempoj estas ĝenerale pli efikaj por plidaùrigi la abstinadon.

Notinde estas, ke 29 el la 35 pacientoj sukcese kuracitaj per la ibogaino spertis antaùe multajn malsukcesojn per aliaj kuracadoj.

MALLONGA HISTORIO

La ibogaino estas natura alkaloido trovita en la Tabernanthe Iboga kaj en aliaj plantoj de la centrokcidenta Afriko.

Ĝia efikeco estis por la unua fojo menciita rilate la ĉesigon de la perturboj ligitaj : 
kun la dependeco je la opiaj narkotaĵoj en la patento U.S. 4 499 096 (Lotsof, 1985), 
kun la dependeco je la kokaino en la patento U.S. 4 587 243 (Lotsof, 1986) 
kaj kun la dependeco je la plurtoksomanio en la patento U.S. 5 152 994 (Lotsof, 1992)

La komenca esploro, kiu pruvis la efikojn de la ibogaino kontraù la dependeco je la heroino kaj la kokaino, estis farita de H.S. Lotsof en 1962 kaj 1963 per serio da grupaj eksperimentoj en malsanulejo, kaj la aldonajn esplorojn pri la klinikaj aspektoj de la kemia dependeco raportis Kaplan (1993), Sisko (1993), Sheppard (1994), Sanchez-Ramos kaj Mash (1994).

Antaù la taksado de la ibogaino por ĉesigi diversajn dependecojn kemiajn, la uzadon de la ibogaino en psikoterapio menciis Naranjo (1969, 1973) kaj la Unua Internacia Kongreso de Parizo pri Ibogaino (Zeff, 1987)

La uzado de plantoj entenantaj la ibogainon estis raportita jam de longe en la okcidenta Afriko pri la religia praktiko kaj pri la tradicia medicino (Fernandez, 1992 / Gollnhofer & Sillans, 1983, 1985)

Resumon de la historio de la esploroj pri la ibogaino publikigis Goutarel kaj kunlaborantoj (1993)

Ĝia efikeco por kuraci dependecon je la opiaĵoj, je la kokaino kaj je la alkoholo estis pruvita per homaj eksperimentoj dum antaùklinikaj studoj realigitaj de serĉistoj en Usono, Nederlando kaj Kanado.

Dzoljic kaj kunlaborantoj (1988) estis la unuaj serĉistoj, kiuj publikigis la povon de la ibogaino por plifaciligi la senigon je narkotaĵoj.

Stanley D. Glick kaj kunlaborantoj (1992) en medicina universitato de Albany publikigis originalan esploron kaj kompilaĵon de la studoj pri la mildigo de efikoj rezultantaj de la senigo je narkotaĵoj.

Maisonneuve kaj kunlaborantoj (1991) determinis la farmakologiajn influadojn reciprokajn inter la ibogaino kaj la morfino. Glick kaj kunlaborantoj (1992) raportis la kapablecon de la ibogaino por redukti aù ĉesigi la memuzadon de la morfino fare de la rato.

Woods kaj kunlaborantoj (1990) trovis, ke la ibogaino agas ne kiel opiaĵo, dum Aceto kaj kunlaborantoj (1991) demonstris, ke la ibogaino kaùzas nek signojn de senigo nek dependencon

Cappendijk kaj Dzoljic (1993) publikigis, ke la ibogaino efikas por redukti la meminjektadon da kokaino far la rato.

Broderick kaj kunlaborantoj (1992) verkis la unuan publikigon pri la ebleco de la ibogaino por inversigi la pliigon de la dopamino kaùzitan de la kokaino kaj poste raportis, ke la ibogaino malpliigas la movaktivecon kaùzitan per la kokaino kaj aliajn efikojn (1994).

La esploroj de Broderick kaj de liaj kunlaborantoj (1992) montris, ke la ibogaino reduktas ĉe la muso la movajn stimulojn instigitaj per la kokaino.

Sershen (1993) demonstris ankaù, ke la ibogaino reduktas la konsumadon kokainan de la muso

Glick (1992) kaj Cappendijk (1993) malkovris per bestaj eksperimentoj, ke la multoble ripetitaj injektoj da ibogaino pli efikas ol unika dozo por ĉesigi aù redukti la meminjektadon da morfino kaj da kokaino, tiel konfirmante la rezultojn de Lotsof pri homoj (1985).

Popik kaj kunlaborantoj (1994) difinis la ibogainon kiel efikan inhibiciilon de la kunligo de MK-801 kun la ricevilo NMDA.

Oni demonstris, ke la MK-801 malgravigas la tolerecan fenomenon de la opiaĵoj (Trujillo kaj Akil, 1991) kaj de la alkoholo (Khanna kaj kunlaborantoj, 1993).

La efikojn de la ibogaino kontraù la dopamino kaj la dopamina sistemo ( la dopamino estas substanco, kiun oni supozas prirespondeci la plifortigon de la plezurigaj efikoj de la drogojn ) trovis Maisonneuve (1991), Broderick (1992), Sershen (1992) kaj iliaj kunlaborantoj.

Deecher kaj kunlaborantoj (1992) raportis, ke la ibogaino kunligiĝas kun la por-opia ricevilo "kappa".

Tiel ni ekvidas vastan gamon de mekanismoj, per kiuj la ibogaino povas moderigi la uzadon de substancoj tiaj diversaj kiaj estas la narkotaĵoj, la opiaĵoj, la stimulaĵoj kaj la alkoholaĵoj.

LA KLINIKA PRAKTIKO

La efikoj de la kuracado per la ibogaino estas studataj laù tri kategorioj : akutaj, meztempaj kaj longtempaj.

La efikoj akutaj kaj meztempaj estas fojenomitaj "efikoj" kaj "postefikoj". La du ĉefaj efikoj de la ibogaino estas la ebleco ĉesigi la simptomojn de la senigo je narkotaĵoj kaj stimulaĵoj kaj mildigi aù nuligi la nepran bezonon uzi ilin ( Lotsof 1985, 1986, 1989 )

La scio pri la uzado de la ibogaino por kuraci le dependeco je alkoholo estas limigita je :
- nur unu alkoholaĵo, de kiu dependas la paciento.
- la redukto kaj okaze la ĉesigo de la uzado de alkoholo far homoj kuracitaj pro dependeco je pluraj drogoj.

La ebleco kuraci per la ibogaino la dependencon je la nikotino ( Lotsof, 1991 ) estis observata ĉe plur-dependantaj pacientoj ĉefe kuracitaj kontraù opiaĵoj kaj/aù kokaino.

Resume de la kuraca uzado de la ibogaino, aperas la jeno : 

la ĉefaj devoj de la kuraca taĉmento estas kvaroblaj :
- akiri la fidon de la paciento.
- provizi la komforton de la paciento.
- helpi la pacienton dum la ĉesigo de lia kemia dependeco.
- certigi la psikosocian helpon per la reto necesa al li plimulto el la pacientoj por ke ili eksentu emaj al persona plenumiĝo kaj kapablaj roli kiel aktivaj anoj de la socio. Ja tiel agas la kuraca komunumo nederlanda, kiun oni konsideras kiel modelon.

En la protokolo de Lotsof, pri kiu manlibro estas nun pretigita, ne okazas la kutima konflikto inter la kuracisto kaj lia paciento pri la tuja ĉesigo de droguzo.

Se la pacientoj estas narko-dependaj, oni permesas al ili daùrigi la uzon de narkotaĵoj ĝis iu tempa limo antaù la kuracado per la ibogaino.

Neniu konflikto estas pri la uzado de la opio antaù la kuracado ĉar ni opinias, ĉu ke la ibogaino iel efikos por ĉesigi la kemian dependecon, ĉu ke nenio okazos.

La pacientoj dependaj de stimulaĵoj ne daùrigas sian uzadon de ili, kaj tio ne okazigis problemojn por la pacientoj aù por la kuraca taĉmento.

Antaù ol ni ekkuracis en hospitalo, la dependaj pacientoj estis permesitaj uzi sian propran provizon da narkotaĵoj ĝis la vespero antaù la kuracado.

Nun por la kuracadoj per la ibogaino en la hospitalo, la narko-dependa paciento daùrigas la medikamentojn preskribitajn de sia kuracisto dum la 3 aù 5 tagoj, kiujn li pasigas en hospitalo antaù la kuracado.

Eĉ en tiuj cirkonstancoj, la malfido de la paciento kontraù la medicina mondo kaj la ekstrema timo pro eventuala "drogo-manko" okazigis kontrabandon de narkotaĵoj en la hospitala medio.

Por protekti la pacienton kontraù ebla veneniĝo pro superdozo da narkotaĵoj aù da aliaj drogoj, kompletan ekzamenon korpan oni faras al ĉiuj pacientoj okaze de ilia akcepto en la hospitalo.

Fizika ekzameno kaj priserĉado de tio, kion posedas la paciento, antaù la kuracado per la iboga' havas du gravajn celojn : 
- 1 ) limigi la eblecon, ke povus okazi superdoza akcidento pro kaŝitaj drogoj.
- 2 ) havigi kompletan scion pri la sanstato de la paciento. Ĉar multo el la  homoj, kiuj petas kuracadon kontraù la kemidependeco, havas diversajn kaj ofte multajn sanproblemojn vualitajn dum jaroj aù jardekoj pro sinkuracado per kontraùleĝaj drogoj.

LA EFIKOJ

La tujaj efikoj de la ibogaino estas intensaj. La komenca reago kutime ekaperas dum la 45 minutoj post la glutado.

La plenaj efikoj estas ĝenerale evidentaj en la postaj 120-150 minutoj.

Por la paciento la unua subjektiva indiko de la efikoj de la ibogaino estas invadanta tono oscilanta. La paciento emas sterniĝi kaj, se li petas stari aù marŝi, ekaperas signoj de ataksio.

La protokolo de Lotsof' kondiĉas, ke la paciento restu kuŝe sur la lito kiel eble plej senmove dum la uzado de la ibogaino, ĉar la naùzoj asociitaj kun tiu uzo ŝajne rilatas kun la malfrua stadio ( pli ol 4 horojn post la glutado ) kaj/aù, eventuale, kun psikosomata reago kontraù sperto travivita kiel traùmata.

Krome ni uzas kontraùnaùzan mendikamenton ne-fenotiazinan, ĉar la molekuloj fenotiazinaj povas miŝarmonie efiki kontraù la psikoaktivaj kvalitoj de la ibogaino.

Se la vomadoj daùras pli ol du horojn kaj duono post la glutado de la ibogaino, ekzamenon de la vomitaj substancoj oni devas fari por determini kiom da ibogaino jam estis sorbita de la paciento. Per la rektuma vojo oni povas kompletigi la dozon da ibogaino, se ne eblas uzi la perbuŝan vojon.

La uzo de tiu perrektuma vojo okazos nur se la paciento antaùe konsentis pri ĝi.

LA VIDEBLIGO

Unu el la ĉefaj efikoj de la ibogaino dum la unua fazo estas sonĝa stato, kvankam la kuracato estas tute vekita kaj povas respondi la demandojn de la kuraca taĉmento.

Plej ofte la homoj sub la influo de terapia dozo da ibogaino ne deziras paroli. Male ili preferas koncentrigi sian atenton kontraù la vidaj rememoraĵoj aù eventoj, kiujn ili spertas kaj kiuj havas rilatojn kun la teorioj de Freŭd-o kaj de Jung-o. 

Tiuj vidaĵoj rapide pasas antaù iliaj okuloj. Iuj priskribas ilin kiel rapidan filmon, aliaj kiel lumbildan spektaklon, en kiu ĉiu lumbildo entenas specifajn cirkonstancon aù eventon de la vivo de la spektanto. En ambaù kazoj la vidaĵoj estas tiom multaj kaj ŝanĝiĝas tiom rapide, ke distri la pacienton, eĉ dum mallonga momento, povas perdigi al li la pensfadenon.

Tial dum tiu unua fazo de la kuracado per la ibogaino la entrudiĝo de la kuraca taĉmento devas esti minimuma.

LA SANGPREMO

De la unua ĝis la kvina horo okazas modera altiĝo de la sangpremo ( 10 aù 15% plie  ), foje kun malrapidiĝo de la sangpulsado.

La plej signifaj ŝanĝoj okazas 90-120 minutojn post la glutado de terapia dozo da ibogaino.

En multaj okazoj, ofta estas la frekvenco de palpitacioj pro angoro de la paciento.

Dufoje oni kuracis personojn, kiuj havis portempan hipertension. En unu el tiuj kazoj la sangpremo refariĝis normala dum la unua kaj la dua stadioj de la kuracado. Ĉe la dua hipertensiulo montriĝis malgranda ŝanĝo post terapia dozo da ibogaino po 23 mg/kg sed signifaj ŝanĝoj dufoje montriĝis post nur prova dozo po 1,6 mg/kg. Oni uzis tiujn provajn dozojn pro nia zorgo pri la hipertensiulo kuracota. Antaùe lin kuracis la "Dutĉ Addict Self-Elp" (DAŜ) per dozo je 18 mg/kg ŝajne sen videbla rezulto negativa. Tio iomete malgrandigis nian zorgon pro la sekureco de la paciento

Necesas antaùpensi la diversajn reagojn individuajn de la pacientoj.

LA SEKURECO DE LA PACIENTINOJ

Unu 24jaraĝa pacientino kuracita per la ibogaino kontraù la kemia dependeco mortis en Nederlando pro ne-diagnozita kaùzo. Kvankam ŝia nekropsio ne determinis la kaùzon de la morto, ĝi montris en la sango proporcion de ibogaino je 0,75 mg/l. Ne estis pruvita la tokseco de tiu nivelo dum la esploroj per bestoj aù dum nia antaùa sperto pri kuracado de homoj.

Sekve de tiu morto kaj de la antaùa morto de svislandanino, kiuj estis ricevanta ibogainon dum psikoterapia kuracado ( tute sendependa de la esplor-programo de NDA ), la FDA ( Food and Drog Administration ) eksigis la virinojn el la nunaj esploroj klinikaj, kiuj okazas en la Universitato de Miami-o. Tamen la decido de la FDA kontraùas la principojn de la Nacia Instituto por Sano. Tiuj principoj instigus, male, al la enigo de la virinoj en klinikajn studojn cele al la determino de la sekurigaj reguloj por ili.

30% el la pacientoj de NDA International estas virinoj, kiuj ne montris malbonajn efikojn dum aù post la kuracado per la ibogaino.

Tamen, konsiderinte ĉiuj cirkonstancoj, oni aplikos la protokolon de Lotsof' nur en hospitalo aù en kliniko, kie eblas senĉesa kontrolo medicina de la paciento.

Internacia esplor-programo nuntempe disvolviĝas por determini hipotezon pri la kaùzo de la morto de la virino en Nerderlando. Ni serĉas kunlaboradon kun la svisa registaro pri la alia morto. La rezultoj de tiu esploro povas faciligi la difinon de eksiga kriterio aù antidoton, kiu ebligus tutsekure kuraci la kemian dependecon de la virinoj.

SCIKAPABLA TAKSADO 

Dum la dua agad-fazo de la ibogaino en la Protokolo de Lotsof', la pacientoj spertas la intelektan mem-taksadon de sia pasinta vivo kaj de la decidoj, kiujn ili tiam elektis. Tio okazas post la videbliga fazo, kiu ĝenerale finiĝas abrupte post 3 aù 5 horoj.

Tamen, la variadoj de la individuaj reagoj estas ne la escepto sed la normo en la parametroj de la Protokolo

Kiam diversajn decidojn elektis la paciento en la pasinteco, tiam nur ili ŝajnis la eblaj.

Tamen pro la kapableco de la ibogaino retaksigi al li lian vivon, liajn agojn kaj lian konduton, eblas al ĉiu paciento kompreni, ke ekzistis unu aù pluraj aliaj decidoj krom tiuj elektitaj de li tiuepoke.

Tiu kono ebligas al la paciento modifi sian nunan konduton kaj ĉesigi sian dependecon je la drogo.

SENMOVECO

Dum la videbligaj periodoj kaj ankaù parte dum la fazo de scikapabla taksado, la pacientoj prezentas konduton de senmoveco. ( Depoortere, 1987 )

Tipojn de cerbaj ondoj asociitajn kun la sonĝo kaj la dormo, sed diferencajn de tiuj statoj, esprimas malrapida aktiveco ritma je 4-6 Hz. Tiuj tipoj de EEG estas asociitaj kun stato, kiun karakterizas senmoveco.

Kelkaj el la unuaj observantoj de la Protokolo Lotsof-a ( Kaplan, persona komunikaĵo,1990 ) origine kredis je paralizo, sed kiam oni petis la pacientojn por ke ili leviĝu kaj moviĝu, ili kapablis fari tion kvankam malfacile.

MILDIGO DE LA NARKOTA SENIGO

Unu el la gravaj efikoj akutaj de la kuracado per la ibogaino estas la mildigo aù la nuligo de la simptomoj kaùzitaj de la narkota senigo ĉe la opiomaniuloj.

Tio estas gravega por la pacientoj dependentaj de narkotaĵoj, kiuj vivas ĉiam timante la suferigajn simptomojn de la "senigo" kaj de la "manko"

La sperto de la kuraca taĉmento montras, ke ekstreme grava estas la antaù-informo pri tiu aspekto de la Protokolo.

La simptomoj de "senigo" konsistas el reagoj fizikaj kaj ofte psikosomataj pro angoro.

Nepre necesas do, ke la kuraca taĉmento estu tre sperta por identigi kaj distingi tiujn diversajn simptomojn.

Jen ĉi-malsupre estas legablaj du ekzemploj de psikosomataj reagoj kontraù la "senigo", kiuj okazis al du pacientoj kuracitaj ekster Usono.

Ekzemplo Unua

Iam kolego vokis min veni en la ĉambron proksimume 20 horojn post la glutado de la ibogaino far 25jaraĝa viro heroino-dependenta. La paciento kutime uzis kvaronon de gramo da heroino ĉiutage, sed pliigis sian ĉiutagan dozon ĝis 2 gramoj dum sia restado en Nederlando.

Oni informis min, ke la paciento plendis pro muskolaj spasmoj. Mi demandis al la paciento ĉu tio estas vera, kaj li respondis jese. Mi petis, ke li permesu al mi vidi tiujn spasmojn. La paciento konsentis kaj montris al mi sian suron. Ĝi havis ŝajne nevolajn movojn. Mi kontrolis liajn pupilojn kaj observis, ke ili estis ne dilatitaj. Krome li prezentis neniun alian simptomon de drogo-manko. Turniĝante al mia kologo por diskuti, mi rimarkis, ke ĉesis la spasmoj.

Kiam mi reekzamenis lian suron, ekspasmis la muskoloj. Mi denove turniĝis sed daùre atentis, kaj la spasmoj denove ĉesis.

Mi informis la pacienton pri mia opinio, ke la spasmoj havis psikosomatan originon. Mi metis kusenon sub la suro de la paciento por subteni ĝin kaj kovris lin per kovrilo. Malaperis la spasmoj.

Ekzemplo Dua

Alifoje vokis min persono de DASH, kiu jam observis multajn kuracadojn. Ŝi informis min, ke jugoslavino 20jaraĝa plendis pro "narkota senigo" dum la kuracado per la ibogaino.

Tamen la observistino de DASH ne kredis tion, ĉar estis neniu konstateblaj simptomoj de "manko".

Kiam mi alvenis, la pacientino estis sidanta sur kanapo. Mi kontrolis ŝiajn pupilojn kaj observis, ke ili estis ne dilatitaj. Mi demandis, ĉu ŝi sentis drogo-mankon. La pacientino konfirmis tion.

"Kiel vi sentas drogo-mankon ? Kiel tio manifestiĝas ?" mi demandis.

"Mi estas malsana" ŝi diris,

Mi demandis al ŝi, ĉu ploris ŝiaj okuloj.

"Jes" ŝi diris, sed ŝiaj okuloj ne ploris.

"Ĉu vi havas nazan elfluaĵon ?"

"Jes" ŝi diris, sed ŝia nazo estis seka.

"Ĉu vi havas anser-haùton ?"

"Jes" ŝi diris, sed mi montris al ŝi, ke ŝia haùto ne estis tia.

Finfine mi diris : "Ĉu vi suferas pro lakso ?"

"Jes" ŝi respondis, sed neniun rimedon mi havis por certiĝi pri la praveco de ŝia aserto.

La pacientino petis de mi monon por reveni hejmen. Mi diris al ŝi, ke mi opinias nun ne saĝa ŝian foriron, sed ke morgaù mi donos al ŝi neceson por vojaĝi.

La sekvantan tagon la observistino de DASH diris al mi, ke la pacientino foriris kvar horojn post nia diskuto. Forirante, ŝi informis la observistinon, ke ŝi ne estis malsana sed nur pretendis esti tia.

Tiu ekzemplo devus pravigi la kuracadon en hospitalo kun kompleta taĉmento medicina ( psikiatro, neùrologo, ĝenerala kuracisto, terapiisto, flegistoj, konsilanto kaj advokato de la paciento ), kiu kapablas ĉiumomente taksi ĉiujn problemojn de la paciento kaj adekvate solvi ilin.

La plendo pri sufero pro narkoto-manko post la foriro el la kuracejo estis raportita tri foje.

Ni provizis aldonajn kuracadojn post 6 aù 12 monatoj al la pacientoj, kiuj denove fariĝis dependaj kaj kiuj deklaris ian drogo-mankon dum la semajno post sia unua kuracado per la ibogaino.

Nia taĉmento decidis gardi kaj observi dum kroma periodo egala al la daùro de la "senigaj simptomoj" la pacientojn, kiuj tiel plendis

Sub tiaj kondiĉoj de kontrolado ni konstatis, ke la simptomoj de "senigo" raportitaj de la pacientoj estis kutime angoraj simptomoj aù devenis de la angoro, kiun havis la pacientoj pri la sufero pro tia senigo. Tiuj simptomoj entenis : naùzojn, lakson, aù plialtiĝon de la sangpremo de hipertensiulo.

Okazis du incidentoj ŝajne ne rilatantaj kun angoro, en kiuj okazis lakso 5 aù 7 tagojn post la kuracado al pacientoj, kiuj en la antaùa tago uzis unu gramon da heroino. Tiuj problemoj estis facile solvitaj per ununura dozo da taùga medikamento, kaj ne plu okazis.

POSTEFIKOJ : ĈESIGO DE LA DEPENDECO.

La abrupta ĉesigo de la bezono serĉi kaj uzi drogojn estas specifa de la "Protokolo Lotsof " kiel kuracado de la kemiaj perturboj de la dependeco.

Tiun efikon ĝenerale perceptas la pacientoj ne kiel la ĉefan efikon de la ibogaino ( videbligo, scikapabla taksado, senmoveco kaj postrestanta stimulo signifa estas pli evidentaj ).

Tiun efikon ja malpli frue perceptas la paciento ĉar li dormas dum kelkaj tempoj.

La paciento ekkonscias  por la unua fojo pri la forigo de la drogo-bezono du aù tri tagojn post la glutado de la ibogaino. En malmultaj okazoj tio povas evidentiĝi post nur 24 horoj. Sed la kuraca taĉmento kutime notas tion je 45-60 minutoj post la glutado de la ibogaino.

Nia sperto akirita dum la lastaj jaroj okaze de la kuracado de 20 homoj ekster Usono montris, ke la plimulto el la pacientoj bezonas serion da kuracoj per la ibogaino antaù ol estas komplete malaperintaj la refleksoj kondiĉitaj de longa historio de kemidependeco. Tamen, por tri el tiuj pacientoj, unika kuracado ĉesigis la kemian dependencon dum minimume du jaroj.

La avantaĝo de la ibogaino estas, ke ĝi okazigas periodojn liberajn je ĉia bezono, dum kiuj psikiatro, socia laboristo, terapiisto kaj paciento povas ĉiuj kunlabori ene de kohera grupo por firmigi daùran sendependecon je la drogoj.

LA PSIKOSOCIA SUBTENO

La kuracado per la ibogaino havas ĉiujn kutimajn aspektoj de la aliaj kuracaj metodoj kontraù la problemoj de kemidependeco.

La kono, kiun havas la postkuraca taĉmento pri la psikopatologio, la socia konduto kaj soci-aniĝado de la paciento, estas nepra por la sukceso de la kuracado.

En raraj okazoj, kiam la paciento jam havas la kulturajn kaj profesiajn kvalitojn necesajn al socia sukceso, la tasko povas esti relative pli facila. Se la paciento ne havas tiajn kvalitojn, aù se li estas kuracata pro aliaj motivoj ol la dependeco, necese estas, ke strukturo por psikosocia subteno prizorgu lin.

Traùmo suferita de la paciento dum la infanaĝo povas ludi gravan rolon en lia rilato al amo kaj en la sento de forlasiteco, kiuj estas komunaj al multaj pacientoj kuracataj ( Bastiaans, 1991 ).

Ĉiuj rimedoj de psikosocia subteno devas estis disponeblaj por la paciento post la finfino de la kuracado per la ibogaino. Oni devus uzi ilin laù la taksado de la bezonoj kaj de la progresoj de la paciento. Grave estas, ke la postkuraca taĉmento povas rapide proponi kaj havigi subtenon psikosocian al la paciento, por helpi lin al decido kaj atingo de celoj, ĉar la ibogaino ebligas periodon sen dependeco, kiun devas profiti ambaù la kuracanto kaj la kuracato.

Paciento diris, ke la ibogaino kaj la "12-Step" ( terapia grupo ) ambaù helpas por ekkontaktiĝi kun sia animo. La ibogaino estas kvazaù karburaĵo por raketo ( Le village Bat, 1990) : tio ebligas helpi rapide kaj efike la pacienton dum li deziras kaj kapablas ŝanĝi sian vivon.

La ibogaino ĝenerale kaùzas tre impreseman psikostaton ĉe la paciento. Tio kaùzas tre profidonan kaj kontentigan rilaton inter la paciento kaj la terapiisto, sed postulas de la helpanto psikosocia laboron pli rapidan kaj pli grandan ol kutime necesan por alia kuracado.

Antaù la uzado de la ibogaino kontraù la kemidependeco, necesis al la terapiisto periodo de 3 ĝis 24 monatoj ( Judd, persona komunikaĵo, 1993 ) por liberigi la pacienton el lia dependeco per la tradiciaj helpo-metodoj ( Kaplan kaj kunlaborantoj, 1993 ).

Avantaĝo de la kuracado per la ibogaino estas, ke li ebligas al la psikosocia helpantaro asisti la pacienton en la decidoj, kiuj ebligas la normigon de liaj kondutoj kaj lian aniĝon en la socio kiel perfekta kaj produktiva civitano.

Multaj el la kuracaj reguloj kutimaj inter la terapiisto kaj la paciento ne plu validas en kuracado per la ibogaino. La pacientoj bezonas pli intiman kaj pli intensan gvidadon, kaj ĝenerale ĝin akceptas pli facile. Ili petas pli rapidan helpon por relerni la sociajn kondutojn kaj por objektive kompreni kaj venki la diversajn malfacilaĵojn antaùe spertitajn de li. La ibogaino ne estas do kuracilo por la klinikistoj, kiuj preferas simple uzi pilolon aù tablojdon sen intimaj interrilatoj kun siaj pacientoj.

LA REDUKTO DE LA DORMO-BEZONO

Ĉiukaze la ibogaino portempe reduktas la dormo-bezonon de la paciento ĝis 3 aù 4 horoj po nokto. Tiu efiko povas daùri dum unu monato aù pli, kaj la dormo-bezono iom post iome refariĝas normala

Teorio sugestas, ke la redukton de la dormo-bezono kaùzas malrapida biodifektiĝo de la ibogaino aù de unu el ĝiaj metabolaĵoj. Tio estas rilatigenda kun la farmakologia studo farita de Mash en la Universitato de Miami' ( Mash, 1995 )

Dua teorio sugestas, ke la kaùzo devenas de la redukto de la psikologiaj dormo-bezonoj asociitaj al la sonĝo-neceso. Tiun teorion pravigas la fakto, ke la ibogaino kaùzas intensan sonĝadon, kiu daùras multajn horojn dum ĝia periodo de fortega activeco.

La redukton de la dormo-bezono ofte konsideras la pacientoj kiel malagrablaĵon, ĉar ili uzis la drogojn kaj la dormon kiel forfuĝilojn. Ĝi foje necesigas malfortan sedativon dum la unua tago post la kuracado per la ibogaino. Kutimaj singardemo necesas antaù ol doni sedativojn al eks-toksomaniuloj.

En malmultaj kazoj la pacientojn uzis tiun novan tempon disponeblan kiel avantaĝon en sia laboro.

LA LONGTEMPAJ EFIKOJ

La "longtempaj" efikoj estas tiuj, kiujn oni povas noti dum periodo de 1 ĝis 24 monatoj post la kuracado, kaj eĉ pli malfrue en kelkaj okazoj. Tri ekzemploj ilustras tiun punkton :

Ekzemplo Unua

Oni kuracis paron dependantan de heroino. La 26jaraĝa virino estis toksomaniulino relative "nova" ( nur ek de tri monatoj ), sed ŝia 27jaraĝa edzo estis uzanta heroinon dum 10 jaroj.

Dum ilia kuracado oni sekvis individuan protokolon de kuracado. La kuracado estis komenc- iĝanta kaj la subtena taĉmento medicina kaj paramedicina estis alkutimiĝanta kun tio okazonta dum tia kuracado.

Partojn de la kuracado observis D-ro Carlo Contoreggi ( Medicina Vic-Direktoro de la Serĉo-Centro pri la Dependeco de la Nacia Instituto pri la Toksomanio en Baltimore ) kaj la D-ro Lester Grinspoon ( Medicina Lernejo de Harward )

Oni kuracis unue la edzon kaj lia edzino plene kunlaboris kaj helpis dum lia kuracado.

Morgaùe, kiam oni doni la dozon da ibogaino al la virino, ŝia edzo postulis, ke oni permesu al li foriri el lia ĉambro por resti en ŝian liton kun ŝi.

Li informis la ĉeestantan taĉmenton medicinan kaj paramedicinan, ke se li ne atingos tion, kion li deziras, li perturbos la kuracadon de sia edzino. Ni decidis, ke plenumi lian peton estus malpli malutile ol barakti kontraù paciento kolerigita kaj militema. Sed li senĉese ĝenis sian edzinon dum ŝia kuracado. El tiu sperto rezultis politikon por kuraci parojn samtempe en du apartaj ĉambroj.

Li refortiĝis antaù sia edzino, ĉar ŝi glutis la ibogainon je 24 horoj post li. Li plendis, ke la lito ne estis konforta kaj ke li ne plu povis resti en ĝi, kaj la petis la permeson bicikli ekstere.

Post lia foriro, lia edzino ne plu eltenis kaj ploris brakumita de paraklinikistino. Ŝi diris, ke ŝi ne plu scias ĉu ŝi volas resti kun sia edzo aù ne, sed timas, ke li mortos se ŝi forlasos lin. Tio senĉese nervozigis ŝin.

Post la kuracado li daùre kontrolis la kontaktojn de sia edzino kun la aliaj homoj, inkluzive kun la kuraca taĉmento. Poste ni eksciis, ke ili ambaù estis reuzantaj la heroinon.

Tamen post tri monatoj la edzino ekkonsciis, ke sia edzo ne kapablis ami sin, kaj ke ne tian vivon ŝi deziris. Ŝi ĉesigis la heroinon, aliĝis al lernejo por flegistinoj, ekproceduris por eksedziniĝi, kaj nun fakuliĝas je psikiatrio.

Komence ŝi ne agnoskis, ke ŝia decido por ĉesigi la heroinon estis kaùzita de ŝia kuracado per la ibogaino, sed post kelkaj tempoj ŝi ekkonsciis, ke ŝia decido por ŝanĝi ŝian vivon ja estis katalizita de ŝia sperto per la ibogaino.

Ekzemplo Dua

Paciento dependenta de la kokaino estis kuracata laù la Protkolo Lotsof  kaj spertis certa ĉesigo de sia drog-uzado. Dum la kuracado per la ibogaino, li havis la fortan impreson, ke Dio punos lin se li daùros uzi drogon.

Li ne plu uzis drogon dum ĉirkaù 30 tagoj kaj poste reuzis ĝis iom post iome.

Li denove estis kuracata per la ibogaino. Li vomis sian dozon kaj oni estis devigata uzi la perrektuman vojon por doni al li la medikamenton.  Li daùre uzadis drogon sed certe malpli ol antaùe.

Proksimume ses monatojn post lia dua kuracado, establiĝis en Novjorko la unua grupo de terapio per la ibogaino danka'l la patroneco de "International Coalition foe Addict Self-Help"
kaj sub la gvidado de la psikoterapiisto Barbara Judd, CSW.

La paciento ĉeestis la kunvenojn ĝis 15 monatoj post sia origina kuracado, ĝis kiam li konsentis pri la neceso ŝanĝi sian medion. Li do transloĝiĝis al Florido.

En Florido li ne plu uzis drogon kvankam li povis havigi al si kokainon. Li estis dungita de konstruk-firmao kreita kaj mastrumita de eks-toksomaniuloj, en kiu regis striktaj principoj pri la neuzado de la drogoj

Ekzemplo Tria

Unu el la plej gravaj konceptoj akiritaj de la homoj kuracitaj per la ibogaino estas, ke returnebla estas la toksomanio. La homoj dependentaj de tiaj drogoj kiaj opiaĵoj aù kokaino ne kapablas agnoski, ke ilia kemia dependeco estas reversebla fenomeno.

Tiu tria ekzemplo temas pri la unusola toksomaniulo ricevinta serion da kuracadoj per la ibogaino je terapiaj dozoj dum la studo en 1962-1963. Li restis libera je ĉia dependeco dum tri jaroj kaj duono post sia serio da kuracadoj.

Dum tiu periodo li transloĝiĝis al Kalifornio, edziĝis kaj laboris en farmacia vendado. Poste li perdis sian laboron kaj revenis al Novjorko, kie li vendetis drogon, estis arestita kaj estis enkarcerigita.

Post sia liberigo li laboris kiel maŝinisto kaj malrapide revenis al la uzado de heroino en 1969. Bonŝance por li, dum tiu periodo disvolviĝis kuracaj programoj per la metadono kaj li eniris en la hospitalon Beth Israël. Dum tiu epoko la programoj estis bone provizitaj per kuracistoj, flegistinoj kaj per la taùgaj konsilistoj, kaj la paciento atingis turnopunkton de sia vivo kiam li ekkonsciis, ke lia vivo kiel heroino-maniulo ne estis tio dezirata de li. Ne nur pro la heroino, sed ankaù pro tia vivo mem, en kiu nenion valoras homa vivo kaj en kiu homo kapablas mortigi por
iom da senefika pulvoro en koverto glacea. La paciento estis preta por forlasi la heroinon, sed estis kvazaù sklavigita de la uzado de la opiaĵoj por mildigi sian angoron.

Dum du jaroj, la paciento trovis sian ekvilibron per la metadono. Unu aù du semajnojn post kiam li komencis uzi la metadonon, li provis uzi la heroinon kaj estis kontentigita de la protekto  donita de la metadono, kaj li neniam plu uzis la heroinon.

Dum la sekvantaj jaroj ŝanĝiĝis la kuraca programo per la metadono. Multaj el la konsilistoj kompetentaj ne plu kapablis daùrigi sian taskon pro la psikaj streĉiĝo kaj malkontentigo okazigitaj dum ilia laboro. La federa administracio estis pli kaj pli reduktanta la mov-liberecon de la pacientoj kuracataj per la metadono kaj la efiko-daùro de la metadono estis ofte tro mallonga, kvankam ĝi theorie devus efiki dum 24 horoj.

Por tiu menciita paciento la signoj de drogo-manko kutime aperis 18- 24 horojn post la glutado de la metadono. La paciento komencis malrapidan procezon, kiu daùris proksimume 18 monatojn, por liberiĝi el sia ĉiutaga dozo de 100 mg da metadono.

Post la fino de sia sentoksiĝo, la paciento ekstudis en la Universitato dank'al stipendio.

Tiutempe ne plu eblis uzi metadonon por sentoksiĝo, sed danka'l sia antaùa sperto per la ibogaino la paciento sciis, ke la toksomanio estas reversebla, kaj tiu scio ebligis al li definitive venki sian dependecon.

LA AKTUALAJ KURACADOJ : PERSONA RAPORTO

La jena raporto temas pri tipo de paciento serĉata de ni dum jaroj : kuracisto petanta kuracadon per la ibogaino. Li estis kemi-dependanta de Demerol po 600mg ĉiutage, kaj jam plurfoje provis forlasi ĝin sensukcese. Ni speciale interesiĝis pri tiu paciento ĉar ni esperis, ke kiel kuracisto li povos pli bone informi laù profesia maniero nin pri la rezultoj de sia kuracado. Li konservis siajn notojn kaj preparis raporton pri la kvar malsimilaj dozoj da ibogaino, kiujn li ricevis. Lian raporton oni entute prezentas ĉi-sube.

La paciento partoprenis esplor-protokolon, en kiu oni antaùvidis uzi dozon po 10mg/kg da ibogaino, kiu teorie ne havus terapian efikon sed ja havis por li. En la sama protokolo oni ankaù projektis uzi dozon po 20mg/kg.

Unua Tago ( unua prov-dozo de 100 mg da ibogaino )

"Mi glutis mian dozon da ibogaino, kuŝiĝis kaj restis sur la lito. Nenion mi sentis, ĝis kiam la medicina taĉmento alvenis por la testo je la fino de la unua horo. Estis por mi surprizo ĉar mi opiniis, ke mi glutis la ibogainon je nur 20 minutoj antaùe. Kiam mi leviĝis, mi sentis min iom dormema, kaj estis malfacile por mi marŝi laù rekta linio. Lumo ĝenis min kaj ĉiu brueto ŝajnis pli forta ol reale ĝi estis. La sonoj estis tre ĝenaj.

Dum la testoj de la dua horo, graviĝis la simptomoj. Estis tre malfacile por mi marŝi laù rekta linio, kaj la ĉambro ŝajnis bati kvazaù koro. Mi estis tre laca kaj volis nur ripozi sur la lito. Ĉiu kapmovo mia pligravigis la simptomojn.

Kiam mi leviĝis por la testoj de la tria horo, mi sentis, ke la simptomoj estis malaperantaj. Mi estis tra malsata kaj manĝis. Post la manĝado mi iom naùzis.

Dum la sekvaj horoj mi sentis nenion krom senton, ke miaj mensaj vizioj havis pli riĉajn detalojn ol antaùe, same kiel en filmo 3-D (en tri dimensioj). Mi manĝis sen ia naùzo, tre bone dormis kaj vekiĝis plej bonfarte."

Dua Tago ( dua prov-dozo de 25 mg da ibogaino )

"Post tiu dozo mi sentis nenion alian ol mian normalan staton."

Tria Tago ( eksperimenta dozo po 10 mg/kg )

"Dum la du unuaj horoj mi sentis ion kvazaù mi estus fuminta haŝiŝon. Mi estis tre kvieta kaj serena kaj forestis la nervoziĝo de la komenco de la kuracado.

La ĉambro ŝajnis iomete malsama kaj la koloroj ĉirkaù mi pli akraj ol kutime. La lumoj kaj la sonoj perturbis min same kiel la unua fojo. Subite, kvankam miaj okuloj estis fermitaj, mi ekvidis bildojn aperantajn sur ekrano, tute same kiel ĉe televidilo aù kinejo. Tiuj ekranoj aperis malgrandaj kaj fariĝis pli grandaj kiam mi koncentris mian atenton pri ili. Foje ili aperis malgrandaj kaj ekkreskiĝis, kvazaù mi marŝus al ili, alifoje ili senĉese moviĝis de maldekstro al dekstro. La bildoj sur la ekranoj malrapide moviĝis kaj estis tre klaraj kaj netaj. Mi vidis arbojn movigatajn de la vento, homon kun sonoriloj en liaj manoj, diversajn pejzaĝojn kun montaroj kaj sunsubiro. Tiumomente mi iom naùzis kaj mi vomis, kiam la kuracistoj petis de mi, ke mi leviĝu por kelkaj testoj. El la centoj da bildoj, kiujn mi vidis dum tiu-ĉi tago nur du mi rekonis : 

La unua estis bildo de mi mem dum infanaĝo, senmova kiel foto. Tiu bildo estis komencanta alproksimiĝi kaj pligrandiĝi, kiam okazis en la ĉambro io, kio malfermigis al mi la okulojn kaj perdigis al mi la bildon. La dua bildo, kiun mi rekonis, temis pri ĉevalojn dancantajn sub cirkotendo. Tio estis televida spektaklo, kiun mi estis vidinta je du tagoj antaùe.

La tempo ŝajnis pasi tre rapide : kvankam laù mia opinio pasis nur ĉirkaù 4 horoj de kiam mi estis glutanta la ibogainon, la kuracistoj asertis al mi, ke tio okazis ja 9 horojn antaùe ! Tre malfacile estis por mi paroli per la angla aù la hispana lingvoj kaj mi kapablis uzi nur mian gepatran. Tiutempe la bildoj komencis aperi malplirapide kaj dum la du sekvaj horoj mi vidis nur senenhavajn ekranojn. Proksimume 10-11 horojn post la komenco de la eksperimento ili malaperis.

Mi tre bone manĝis kaj restis sendorma dum la tuta nokto. Mi ekdormis nur je la sepa horo matene, preskaù 24 horojn post la glutado de la medikamento. Dum la nokto mi akre ekvidis mian vivon kaj eventojn kaj ekkonsciis, ke mi malbone traktis ilin. Dum la tuta morgaùo mi estis tre laca, dormema sed tre feliĉa kaj kvieta, en stato, kiun mi neniam konis antaùe."

Kvina tago ( terapia dozo po 20 mg/kg )

"La tri unaj horoj estis similaj : lumo kaj bruoj ĝenis min. Poste ekaperis la bildoj laù malpli rapida ritmo ol dum la antaùa fojo. Estis malpli da bildoj sed ĉiujn mi rekonis kiel partojn de mia infanaĝo.

Mi vidis min ludantan en la farmejo de mia patro, rajdantan sur motociklo, ludantan kun kuzo, nutrantan fiŝon, ktp...Mi vidis kelkajn freŝdatajn bildojn, interalie pri mia patro ridanta en la salono de mia domo. Tio okazis proksimume unu jaron antaùe. Mi komprenis, ke mi havis feliĉan infanaĝon, kaj ke neniu krom mi mem estas mallaùdenda pro mia dependeco. Mi sentis la amon alvenantan el miaj gepatroj kaj geamikoj. Mi sentis la saman tempo-perturbon kiel tiun spertitan de mi dum la alia tago, kaj post kelkaj horoj subite io reveliĝis al mi : mia spirito kaj la universo estas io sama, ĉiuj homoj kaj ĉiuj aĵoj en la universo estas UNU. Mi vidis ĉiujn erarojn, kiujn mi estis farinta dum mia vivo, ĉiujn kondutojn, kiujn mi estus devinta ne havi, kaj tio helpis min por tre firme decidi, ke mi neniam plu uzos la medikamenton Demerol. Nun mi povas tre klare vidi, ke mi ne bezonas la medikamenton Demerol por vivi mian vivon. Kaj mi fartas pli bone kaj estas pli bona se mi ne uzas ĝin.

Dum la unuaj 8 horoj post la glutado de la ibogaino mi vomis 4 aù 5 fojojn, kaj ĉiam kiam mi provis moviĝi. Mi kapablis dormi ekde la kvara horo matene kaj manĝi nur je la naùa matene. Mi vekiĝis malforta, laca kaj dormema. Post kelkaj horoj mi iomete dormis kaj pli bone fartis. La matenon de la sekvinta tago mi estis normala."

Kio ŝanĝiĝis en mia ĉiutaga vivo post la eksperimento ?

"Mi revenis al mia normala vivo sen bezono de ia drogo, kun pli bona apetito ol antaùe, kaj multe pli memfida.

Nun mi povas konstati, ke iuj aspektoj de mia personeco ŝanĝiĝis. Ekzemple, mi evitis stiri aùton nokte ĉar tio memorigis al mi akcidenton, kiu trafis min antaù kelkaj jaroj. Nun mi povas stiri aùton tage kaj nokte sen angoro. Mi estas certa, ke tio devenas de la ibogaino, ĉar nun mi ne plu estas tiel angorema kiel antaùe.

Mi ne plu estas tiel timema kiel antaùe. Nun pli facile estas por mi kontraùdiri homojn, se mi opinias ke ili eraras, kaj mi sukcesas komprenigi al ili tion, kion mi volas kaj pensas. Antaùe mi kutimis konsenti pri ĉio, kion diris la homoj, por eviti diskuton, eĉ se mi estis certa ke mia vidpunkto estis prava.

Jen la ĉefaj rezultoj de mia sperto pri la ibogaino kaj la ĉefas malsamoj, kiujn mi povas percepti post tiom mallonga tempo."

Post kelkaj monatoj...

"Tio plej grava, kion mi lernis, estas, ke mi neniam devas subtaksi la fortecon de la drogemo, kiu kaŝkaùras profunde de mi mem. Mi neniam povas diri, ke mi estas "resanigita", ĉar se mi faras tion mi forgesos protekti min kontraù la pensoj pri droguzo.

Mi devas scii, ke mia kronika malsano dormetos tiel longe, kiel mi malebligos ĝian kreskadon. Tiu decido estas plene konscia. Se malvigliĝas mia atento, la malsano estos nekontrolebla post nur kelkaj tagoj. Sed, si mi povas esti sufiĉe forta por reale kaj honeste kontroli mian envion kontraù Demerol, mi estos libera por ĉiam.

Antaù kelkaj tagoj pro profesiaj kialoj mi devis gardi kun mi ĝis la morgaùo du dozojn da Demerol. Mi donis ilin al mia edzino. Kaj surprizo estis por mi konstati, ke mi enviis uzi ilin ne por mi mem sed por la pacientoj, kiuj vere bezonis ilin. Mi klare sentis, ke Demerol maldecas en mia medio. Mi ne provis koni la lokon, kie mia edzino metis ilin, kaj mi sentis nek envion nek bezonon. Mi pensis nur pri la momento, kiam mi povos doni ilin al la pacientoj kaj diri : "Tion mi faris kaj faras dank'al vi el NDA.

Mi ne volas tedi vin pli longe, sed mi ne trovas la vortojn por diri kiom mi kaj mia familio dankas vin. Mi neniam forgesos vin dum mia tuta vivo."

Senutile estas diri, ke tiu aparta paciento posedis avantaĝojn por sukcesi sian kuracadon. Li havis laboron, altan motivon, kaj ne bezonis la psikosocian subtenon necesan al aliaj pacientoj, kiuj ne havas tian socian fonon.

RESUMO

Ni kapablis konservi la dosierojn nur de 25 el la kuracitoj por estontaj observoj. Ni sukcesis rekte rilati kun la pacientoj ofte nur dum la du monatoj post la kuracado, kaj nur unufojon dum kvin jaroj. La malfacilaĵoj en la kontakto kun la pacientoj devenas de iliaj diversaj originoj geografiaj ( landoj, urboj...)

La ĝeneralaj konkludoj bazitaj sur observadoj de la studo estas, ke simpla uzo de la ibogaino estas ĉesigilo kontraù la toksomaniaj dependencoj. Serio da kuracadoj dum pli longa tempo- periodo produktos pli signifajn rezultojn.

La kuracado per la ibogaino ebligas komplete liberigi ( dum unu aù pluraj jaroj ) la homojn kuracitajn el ilia dependeco kaj el ilia uzado de opiaĵoj kaj de tiaj stimulaĵoj kiaj la nikotino kaj la kokaino. La informoj pri la kuracado kontraù la dependeco je alkoholo estas nesufiĉaj. Simpla kuracado per la ibogaino povas ege redukti la bezonon de ĉiuj pacientoj pri opiaĵoj.

En 96% el la kuracadoj, unika kuraco povas ĉesigi ies drogo-bezonon por periodo de du tagoj ĝis du jaroj kaj duono. Aliflanke la ibogaino pruvis sian kvaliton por liberigi kaŝitajn memorojn kaj por retaksigi la pasintan vivon. Mi opinias, ke ili estas la plej gravaj flankoj de la povo de la ibogaino por ĉesigi la kemian dependecon.

Por akiri la plej grandan profiton de la kuracado per la ibogaino, oni devas starigi strukturon por psikosocie subteni la pacientojn.

Kompreni kiel agas la ibogaino povas havigi al ni gravajn informojn pri la memorado, la lernado, la sonĝado kaj la dormo, same kiel pri la toksomaniuloj.

Dankojn :

la aùtoron redakte asistis Norma E. Alexander; Rick Doblin; William J. Gladstone; David Goldstein; Barbara E. Judd, CSW; Daniel Luciano MD; Natalie Chantel Luke; Piotr Popik, MD; Bruce H. Sakow; Bob Sisko; Sylvia Thyssen; Boaz Wachtel et Rommell Washington.
la aùtoro danka la geS-rojn : N. Adriaans; N. Alexander; Z. Amit, Ph. Le D; J. Bastiaans, MD; P.A. Broderick, PhD; C. Contoreggi, MD; M.R. Dzoljic, MD; E. Della Sera, MD; G. Frenken; W.J. Gladstone; S.Le D. Glick, MD; O. Gollnhofer, PhD; R. Goutarel, MD (décédé); C. Grudzinskas, PhD; B.E. Judd, CSW; J.S. Kahan, Esq; C.Le D. Kaplan, PhD; D. Luciano, MD; D.C. La pâtée, PhD; G.J. Le Prude l'Homme, Esq; L. Rolla, PhD; Le B.H. Sakow; J. Le Sanchez-Ramos, MD; B. Sisko; H. Sershen, PhD; Franc Vocci, PhD, B. Wachtel; R. Washington; Curtis Wright, MD kaj ĉiujn memvolajn pacientojn pro ilia kuraĝo, ilia scienco kaj ilia kunlaborado.